Under The
Moon
บทที่ 1 ชั้นโอโซนเทียมในปี
2522 ยาน
บนความสูงห้าร้อยกิโลเมตรเหนือยุโรป ยาน OM-45 ย้ายขึ้นไปทางเหนือ
ในห้องหนึ่งที่ด้านหลังยาน เคียจ้องมองตัวเลขบนคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าเขา “ได้เวลาสำหรับมื้อค่ำแล้ว” ริลล่าพูด ตัวเลขเปลี่ยนไปเร็วมากและตาของเคียก็ไม่ได้ละไปไหน
ริลล่าข้ามไปที่โต๊ะของเธอ เธอเริ่มดูตัวเลขนั้นเช่นกัน “เกิดอะไรขึ้นกับดาวเทียม” เธอเอ่ยถาม
ริลล่าเป็นผู้หญิงสวยอายุเพียง 20 ปี เธอมีผมยาวสีดำและดวงตากลมโต “ดาวเทียมไม่ได้ผิดปกติ” เคียตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา
“มันเป็นชั้นโอโซนเทียมต่างหาก” เขาเริ่มจดบันทึกตัวเลขลงในสมุดที่อยู่บนโต๊ะ
ทันใดนั้นตัวเลขก็หยุดการเปลี่ยนแปลง เขามองไปที่ริลล่า “เหนือยุโรป” เขาพูด “มันกำลังเกิดขึ้น
ชั้นโอโซนเทียมกำลังแตกออก
เกิดหลุมที่ตรงกลางชั้นโอโซนเทียมและเรากำลังเจอกับปัญหาใหญ่” “คุณพูดถูก! เราควรจะไปพบกัปตันซีรูในตอนนี้ก่อนมื้อค่ำใช่ไหม?” เคียยืนขึ้น เขาสูงเกือบสองเมตร ตาและผมของเขาสีดำเข้ม
“ใช่ มาเถอะ”พวกเขาไปที่ห้องของกัปตันซีรูโดยทันที
พวกเขาไปรอที่หน้าประตู “เข้ามา”กัปตันซีรูพูด
เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กกับใบหน้าที่อ้วนกลม
“เข้ามา
คุณต้องการเครื่องดื่มไหม?” “ไม่ดีกว่า ขอบคุณครับ.” เคียตอบ “ผมอยากให้คุณดูตัวเลขเหล่านี้” เคียให้กัปตันดูตัวเลข
เมื่อกัปตันดูตัวเลขทันใดนั้นหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป “ไม่ ไม่น่ะ” เธอพูด “ฉันไม่อยากพูดอะไร
มันสายเกินไปและอีกอย่างฉันเหนื่อยนั่งลงและดื่มกันเถอะ” เคียกับริลล่านั่งลงในห้องของกัปตันเซอรูมีหน้าต่างบานหนึ่ง
เคียมองออกไปนอกหน้าต่างบนท้องฟ้าที่มืดดำ
เขามองเห็นดวงจันทร์และความสว่างในท้องฟ้าที่มืดดำ ‘’กัปตันเซอรูมันสำคัญมาก
ดูตัวเลขพวกนี้สิ โอโซนเทียมกำลังจะ ‘’หยุด ! ’’ กัปตันซูเรอยืนขึ้นและเอามือล้วงกระเป๋าแล้วเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองไปที่ท้องฟ้า
‘’
เมื่อสามร้อยปีก่อนโลกใกล้ถึงกาลอวสาน ‘’ ริลล่าพูด ‘’
มันหยุดลงเพราะชั้นโอโซนเทียมแต่ตอนนี้ท้องฟ้าเหนือยุโรปเราควรจะบอกเรื่องนี้กับผู้บัญชาการโลก
กัปตันเซอรูไม่ขยับเขยื้อน ‘’ จำเอไดได้รึเปล่า ? ‘’ หล่อนถามแต่เธอไม่รอฟังคำตอบ
‘’
ฉันเคยอยู่บนยานของเขาเมื่อสองปีก่อนเย็นวันหนึ่งดาวเทียมบอกตัวเลขที่น่าสนใจเกี่ยวกับโอโซนเทียม
เรากลับไปที่โลกและเจอกับผู้บัญชาการโลก ‘’ กัปตันเซอรูหยุดพูด
ริลล่า
เดีย ‘’ แล้วไงต่อ ? ‘’ เธอถามกัปตันเซอรู
‘’ โจ๊กโกรธมาก
ๆ ‘’
กัปตันเซอรูบอก
‘’
ในที่สุดเขาส่งเอไดไปดวงจันทร์ เขาอยู่ที่นั้นตอนนี้
ผู้บัญชาการของอาณานิคมภายใต้ดวงจันทร์ เดียรออยู่ครู่หนึ่ง ‘’
ผมรู้เรื่องของเอไดแต่เราจำเป็นต้องคุยกับผู้บัญชาการโลกอีกครั้งตัวเลขเหล่านี้มันผิดปกติ
‘’
หน้าของกัปตันเซอรูแดงก่ำ
‘’
คุณไม่เข้าใจฉันจะไปคุยกับโจ๊กเด็ดขาด
ครั้งสุดท้าย เขาส่งฉันไปที่ยานที่แอนตารักติก !
มันเป็นยานลำแรกของฉัน ‘’ หลังจากนั้นกัปตันเซอรูเริ่มดื่ม
เดียยืนขึ้น ‘’ ขอบคุณครับกัปตัน ‘’ กัปตันเซอรูไม่ได้พุดอะไร
เดียและริลล่าออกจากห้องและเดินอย่างช้า ๆ ลงมาข้างล่างยานท้งมืดและเงียบ
มันเป็นเวลาแปดนาฬิกาทุกคนอยู่ที่ห้องอาหาร ‘’ เราจะทำอะไรต่อไป
ริลล่าถาม “ ฉันจำเป็นต้องคุยกับเอได ‘’ ตกลง , คุยกับเอไดแต่เขาอยู่ไกลออกไปในนิคมังจากของดวงจันทร์
‘’
ริลล่าพูด ‘’ ถ้าอย่างนั้นเราไปเยี่ยมผู้บัญชาการซาเดร็กกัน
‘’
‘’ซาเดร็ก
? ‘’ ‘’ผู้บัญชาการออสเตรเลีย
?
เขาเป็นคนมีชื่อเสียง
‘’
‘’ แน่นอน
,
เขาเป็นพ่อของเพื่อนฉัน
เขาทำงานกับพ่อของฉันที่บลาซิล เมื่อสิบปีที่แล้ว บางทีเขาสามารถช่วยเราได้ ‘’ เดียยิ้ม ‘’ เยี่ยม ! เรากลับไปที่โลกสัปดาห์หน้า
ฉันสามารถโทรหาเอไดจากกิซินกานี่ แล้วหลังจากนั้นเราไปออสเตรเลียกัน
แต่ตอนนี้ผมหิวแล้วเราไปหาอะไรกินกันเถอะ
บทที 2 เดินทางไปออสเตรเลีย
ในวันศุกร์หลังจากสามสัปดาห์ในอวกาศ
หลังจากเสร็จงาน เดีย และ ริลล่า ออกมาจากยาน OM – 45 เดียโทรหาเอไดส่วน
ริลล่าโทรหาผู้บัญชาการซาเดร็กที่ออสเตรเลีย เช้าวันต่อมาพวกเขาบินไป ซิดนี่
และนั่งแท็กซี่จากสนามบินไปที่ทำงานของผู้ บัญชาการซาเดร็ก ‘’
รอพวกเราที่นี้นะ ‘’ เดียบอกตนขับรถแท็กซี่ เดียและริลล่าเดินที่ประตูที่มีผู้คุ้มกันประมาณสิบคนยืนเฝ้าอยู่
อีกฝั่งหนึ่งของถนนมีรถไปรออยู่ ‘’
ริลล่า OM – 45 ‘’ ริลล่าพูด ‘’
ขอพบผู้บัญชาการซาเดร็กตอน 4.30 น. ‘’ ขออนุญาตเรียนถามทางออฟฟิต
‘’
การ์ดพูด
ในขณะที่รอเดียเริ่มรู้สึกกระหายน้ำ การ์ดกลับมา ‘’ เสียใจด้วย ‘’ เขาพูด ‘’ ผู้บัญชาการไม่ต้องการพบคุณ
‘’
แต่ผมคุยกับผู้บัญชาการแล้วเมื่อวาน
เขาต้องการพบเราตอน 4.30 น. .” ผู้บัญชาการจะออกจากรถไปภายในสามสิบนาที
‘’
การ์ดพูด “
ให้เรารอพบเขาที่นี้ได้ไหม ? “ ไม่ ‘’ เสียงการ์ดตะโกน
“
ออกไปซะ ! ‘’
เดียและริลล่ากลับไปที่แท็กซี่ “ คนขับอยู่ไหน ? ‘’ เดียถาม “ นั้นไง ! เขากำลังนั่ง ‘’ ริลล่าพูดหลังจากนั้นผู้บัญชาการซาเดร็กออกมาจากประตู
เขาตัวสูงมากตาสีฟ้า และมีผมสีขาว มีการล้อมรอบตัวเขา ข้างหน้า 2 คน ข้างหลัง 2 คน พร้อมอาวุธปืน ‘’ เขาอยู่นั้น
ริลล่าตะโกน “ ผู้บัญชาการ ‘’
แล้วเธอก็เริ่มวิ่งไปหาเขา ผู้บัญชาการไม่ได้หยุด
การ์ดได้เปิดประตูรถไฟและผู้บัญชาการซอเดร็ก เข้าไปด้านในรถไฟเริ่มเคลื่อนที่อย่างช้า
ๆ เดียวิ่งไปที่แท็กซี่ และกระโดดเข้าไปข้างในหลังจากนั้นเขาขับแท็กซี่อย่างเร็ว
เมื่อคนขับแท็กซี่เห็นจึงวิ่งตามเขาไป รถไฟเริ่มเคลื่อนที่เร็วขี้น
เดียรีบขับแท็กซี่ไปหยุดขวางรถไฟ รถไฟใกล้เข้ามาและหยุดลงใกล้กับแท็กซี่
มีการ์ดคนหนึ่งกระโดดลงมา เดียเปิดประตูและออกมาจากแท็กซี่ “ ยกมือขึ้น ‘’ การ์ดตะโกนบอก
การ์ดสองคนเริ่มทำร้ายเคีย “หยุดเดี๋ยวนี๋พาเขาออกจากที่นี้” เขาคือผู้บัญชาการซาเด๊ก
เคียยืนอยู่ตรงหน้าผู้บัญชาการหลังจากริลล่าได้มาถึง “โอ้!นี่เธอใช่ไหม!
พ่อของเธอจะโกรธเอาน่ะสิ” “เราต้องการคุยกับคุณผู้บัญชาการ” ริลล่าพูด “มันสำคัญมากๆ” “ดีมากฉันกำลังฟัง” เคียเริ่มพูด “สองปีที่แล้วอไดบอกคุณเรื่องหลุมที่ชั้นโอโซนเทียมตนนี้มันแย่กว่าเดิม
มันกำลังแตกออกได้โปรดดูตัวเลขและรูปเหล่านี้จากดาวเทียม” “มันสำคัญมากผู้บัญชาการ” เคียตอบ “ในปีนี้โลกกำลังถึงกาลอวสาร” “คุณหยุดรถไฟเพราะเรื่องนี้หรอ?” ผู้บัญชาการซาเด็กถาม
“สองปีที่แล้วอไดบอกฉันเรื่องโอโซนเทียมต่อมาเขาบอกกับผู้บัญชาการโลกแล้วเกิดอะไรขึ้น? อไดอยู่ไหนละตอนนี้? อาณานิคมของดวงจันทร์
ช่วยชั้นโอโซนเทียมหรอ?” “เราทราบเรื่องราวเกี่ยวกับอไดค่ะผู้บัญชาการ” ริลล่าพูด “แต่บางคนต้องคุยกับผู้บัญชาการโลกอีกครั้ง” “ฉันกำลังจะไปคุยกับโจ๊จเรื่องฝน
ฉันจะบอกว่าโลกต้องการฝน
ฝนไม่ตกตั้งแต่ฤดูหนาวที่แล้วครึ่งหนึ่งของออสเตรเลียไม่มีน้ำต้นไม้กำลังจะตาย เมื่อมี่มีน้ำฝนผักมากมายกำลังจะตาย
โจ๊จเข้าใจเรื่องนี้หรือเปล่ารู้!” ผู้บัญชาการเริ่มเดินกลับไปในรถไฟ “ย้ายแท็กซี่ออก” เขาพูดกับการ์ดของเขา
การ์ดคนหนึ่งย้ายแท็กซี่กลบไปบนถนน รถไฟเริ่มเคลื่อนที่ “โอเค”
คนขับแท็กซี่ตะโกนบอก “แล้วคุณจะทำอะไรต่อไป? ขับแท็กซี่ของฉันลงน้ำหรอ?” เคียยิ้ม “เขาให้เงินบางส่วนในกระเป๋าให้กับคนขับแท็กซี่
คนขับแท็กซี่มองเงินนั้น “โอเคๆ” เขาพูด “ที่ไหน
กลับไปที่สนามบินใช่ไหม?” เคียจับมือริลล่าไว้ “ใช่” เขาพูด “กลับไปที่คิสานกินีเราจะโทรหาอไดพรุ้งนี่”
บทที่ 3 ผู้บัญชาการโลก
วัยต่อมาในคิสานกินี่ เคียและริลล่า รอคอยอย่างเงียบๆ
อยู่ที่ในออฟฟิตในบ้านของโจ๊จ
ทันใดนั้นเองผ้บัญชาการซาเด๊กเข้ามาในออฟฟิตและได้ให้จดหมายกับผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังโต๊ะ
เขามองวัยรุ่นสองคนนี้และหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเขา
“คุณอีกแล้ว”เขาพูด“พวกคุณมาทำอะไรที่นี้?”
เคียยืนขึ้น “สวัสดีตอนเช้าครับ ผู้บัญชาการ
เราอยู่ที่นี่เพราะพวกเราต้องการพบผู้บัญชาการโลกครับ” “ฉันเจอผู้บัญชาการโลกเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วและคุยกับเขาเรื่องฝน
“เขากระซิบบอก
แต่เขาไม่ฟังกัปตันของคุณซีรู เขาอยู่ที่นี่เมื่อไม่นาน
ในตอนเช้าและเขาเริ่มบอกเรื่องหลุมที่อยู่บนชั้นโอโซนเทียมแต่โจ๊จไม่ต้องการฟังเรื่องราวเกี่ยวกับโลกของเรา
เขามักพูดเรื่องดาวอังคารอยู่เสมอและในตอนสุดท้าย เขาจะทำลายล้างโลก
”ช่วยพวกเราด้วยเถอะค่ะได้โปรด!” ริลล่าร้องขอ “ไปพบโจ๊จกับพวกเราเถอะ!”
“ไม่” ซาเด๊กจ้องที่เคียและริลล่าด้วยดวงตาสีฟ้า“ฉันจะไม่ไปคุยกับโจ๊จอีก
และพวกคุณเขาไม่ฟังพวกคุณหรอก ระวังตัวด้วย แล้วโชคดีล่ะ!”
ซาเด๊กเปิดประตูและเดินออกจากห้องไป
ริลล่าจ้องเคีย “ผู้บัญชาการโลกเป็นคนที่เข้าใจยาก
ฉันไม่เข้าใจเขาเลย
เคียและริลล่ารอพวกเขารอแล้วรออีกจนใกล้จะ 12 นาฬิกา
ผู้คุ้มกัน ออกมาจากออฟฟิต “เข้ามา” เขาบอก
เคียและริลล่าเข้าไปพร้อมกับผู้คุ้นกัน บ้านหลังใหญ่และเก่ากับหน้าต่างบานยักษ์และประตูอีกมากมายผู้คุ้มกันเดินลงไปขั้นล่างและเปิดประตูบานหนึ่งในห้องนั้นไม่มีคนอยู่
“รอที่นี่แหละ”
ผู้คุ้มกันพูดและเดินออกไป
เคียและริลล่านั่งลงบนเก้าอี้สีเขียวดำที่ดุแพงมาก
และดอกไม้ราคาแพงที่อยู่บนโต๊ะ ห้อนี้ไม่มีหน้าต่างทันใดนั้นประตูเปิดออกมีผู้หญิงรูปร่างสูงใหญ่เข้ามา
หล่อนมีผมสีแดงยาวสีฟ้าราคาแพงหล่อนอุ้มแมวตัวหนึ่ง
แมวที่สีดำครั้งตัวแลสีขาวครึ่งตัว “ทำไมพวกคุณถึงอยู่ที่นี้? ทำไมถึงต้องการพบผู้บัญชาการโลก?”หล่อนเอ่ยถาม ริลล่าลุกขึ้นยืน “เป็นอย่างไรบ้างค่ะ?” “เราต้องการคุยกับผู้บัญชาการโลกเกี่ยวกับชั้นโอโวนเทียมเรารู้ตัวเลใหม่จากดาวเทียมค่ะ” หน้าของเบลแดงก่ำ “ชั้นโอโซนเทียมหรอ!
ผู้บัญชาการโลกเขารู้เรื่องโอโซนเทียมและเขาเป็นคนดีที่สุด”
“ขอโทษนะครับเคียพูดเสียงเบา”“พวกเราต้องการจะช่วยผู้บัญชาการโลก” เบลเริ่มหัวเราะ“ช่วยหรอ? คุณนั้นหรอ” เบลกระโดดลงมาแล้วเดินทั่วห้อง “พวกคุณจะช่วยอย่างไร? ทำไมถึงไม่เข้าใจ? ฟังน่ะผู้บัญชาการโลกกำลังทำงานอยู่บนยานอวกาศบนดาวอังคาร มันยากและแพงมาก” แมวกระโดดขึ้นบนเก้าอี้ของริลล่า
และมองเธอด้วยตาสีเหลือง .”สองปีที่แล้ว
อไดต้องการเงินสำหรับโอโซนเทียม และผู้บัญชาการโลกส่งเขาไปที่บริวารของดวงจันทร์
ตอนนี้พวกคุณมาพูดเรื่องนี้ คุณต้องการไปอยู่บนดวงจันทร์ด้วยใช่ไหม
ประตูเปิดออกอีกครั้ง และการ์ดเข้ามา “ขออภัยครับ
ตนนี้ผู้บัญชาการโลกพร้อมแล้วครับ” เบลยืนขึ้น “คุณสามารถพบเขาตอนนี้” หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“แต่พวกคุณจะต้องเสียใจ การ์ดเปิดประตูบานที่ต่างออกไป
เบลและแมวเข้าไปในห้องที่ดูดีมีราคา เก้าอี้และโต๊ะดูเก่ามาก ริลลาและเคยตามเข้าไป
ในห้องนี้ไม่มีหน้าต่างแต่มีรูปภาพมากมาย คนนั้นคือ โจ๊กผู้ที่รวยที่สุดและเลวที่สุดบนโลกเขมีรูปร่างสูงใหญ่และไม่ค่อยผอมมากนัก
เขานั่งอยู่หลังเก้าอี้ตัวใหญ่และโทรทัศน์และคอมพิวเตอร์อีก 3 ตัวกับโทรศัพท์อีก
5
เครื่องเจาจ้องหน้าจอและไม่มองที่เคียกับริลล่าเลย
การ์ดสองคนที่ถือปืนอยู่ข้างหลังเขาและและอีกมากมายยืนอยู่ใกล้ประตู “พวกเขาอยู่นี้แล้วค่ะ” เบลพูดพวกเขาต้องการพูดเรื่องชั้นโอโซนพบ
แน่นอนไม่มีใครเข้าใจเรื่องดาวอังคาร “ไม่เป็นไร’’ “ ไม่เป็นไร ‘’
โจ๊กพูดอย่างเร็ว เขามองไปที่ริลล่าและเคีย ดวงตาสีเขียวและเยือกเย็น “
ฉันรู้เรื่องเกี่ยวกับเธอทั้งสองคน ‘’ เขาพูด “ กัปตันของคุณบอกเรื่องคุณกับฉัน
พวกคุณโด่งดังมาก เด็กทั้งสองคน คุณต้องการจะช่วยโลกใช่ไหม ? แมวกระโดดขึ้นบนโต๊ะ
และนั่งลงตรงหน้าโทรทัศน์
“ ใช่ครับผู้บัญชาการ
‘’
เคียเริ่มพูด “
ชั้นโอโซนเทียมกับกำลังแตก ‘’
“ เมื่อไหร่ ‘’ “ คืนนี้ ‘’ “ พรุ่งนี้ ‘’ โจ๊กพูดอย่างฉุนเฉียว
“
ฉันฟังเรื่องนี้มาเมื่อสองปีทึ่แล้วจากเอได
ทุกคนมาที่นี้เพราะต้องการเงิน เงินเพื่อซื้อโอโซนเทียม เงินเพื่อนฝน
เงินเพื่อบริวารของดวงจันทร์ แต่ฉันเป็นผู้บัญชาการโลกแล้ว นายละเป็นใคร
ฉันรู้เรื่องโอโซนเทียม มันยังดีสำหรับอีกร้อยปี
“ แต่ดาวเทียม ‘’ เคียเริ่มอีกครั้ง
“ หุบปาก ‘’ โจ๊กตะโกน “ ฉันเป็นผู้บัญชาการโลก
ฉันจะไม่ให้เงินเพื่อซื้อโอโซนเทียม หรือเพื่อฝน หรือ ดวงจันทร์ ! ‘’ โจ๊ก
มองที่ผู้คุ้มกันที่ยืนบริเวณประตู “ เอาพวกเขาออกไปซะ
ฉันไม่ต้องการฟังพวกเขาพูด ผู้คุ้มกันเดินเข้ามาข้างหลังเคยและริลล่า เบลเริ่มหัวเราะ
“ ลาก่อนนะ ! ‘’ หล่อนพูด ‘พวกเธอไม่ได้ไปอยู่บนดวงจันทร์
พวกคุณกำลังไปที่คุก คุณสามารถพูดเรื่องหลุมบนชั้นโอโซนได้ที่นั้น
4. เรือนจำ 888
ผู้บัญชาการซาเดร็กพักอยู่ในห้องของโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในดิแซนกะนี่
ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงโทรทัศน์ดังขึ้น
“ ผู้บัญชาการใช่ไหม
?
‘’ ใครบางคนพูดอย่างเร็ว
“
ผู้ชายและผู้หญิงจากยาน
OM-45 ในเรือนจำ 888 โทรศัพท์ดับไป
ซาเดร็กวางโทรศัพท์ลง ; เขาลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไป
เรือนจำ 888 เป็นอาคารที่ใหญ่ไม่มีหน้าต่าง
ซึ่งอยู่ใกล้กับบ้านของโจ๊ก ที่บริเวณประตูมีผู้คุ้มกันอยู่จำนวนมากและขบวนผู้คุ้มกันอีกมากมายที่หลังอาคารซึ่งผู้คุมทุกคนล้วนถือปืนทุกคน
ผู้บัญชาการซาเดร็ก “ ฉันต้องการมาเยี่ยมใครบางคน
ฉันคือผู้บัญชาการซาเดร็ก ‘’ “ ขออภัยครับ ‘’ ผู้คุ้มกันพูด
‘’
เราไม่สามารถเปิดประตูได้
ไม่มีใครเข้าไปได้ถ้าไม่มีจดหมายจากผู้บัญชาการโลก ‘’ “ ไม่เป็นไร ‘’ ซาเดร็กพูดแล้วเดินตามถนนผ่านผู้คุ้มกันไป
ผู้คุ้มกันวิ่งตามเขามา “ ขออภัยครับผู้บัญชาการ ‘’ เขาพูดอย่างเร็ว
“ โปรดกลับมาคืนนี้
เราสามารถเปิดประตูด้านหลังได้ตอนเที่ยงคืนครับ คุณสามารถพบคนสองคนจากยาน OM-45 ซาเดร็กจ้องผู้คุ้มกัน
“
หัวหน้านายจะฆ่านายแน่
‘’
ผู้คุ้มกันยิ้ม
หัวหน้าของผมโทรมาหาเรื่องคนสองคนที่มาจากยาน OM-45 เขาเป็นพี่ชายของกัปตันซูรู
“ มันไม่ได้สำคัญอะไร
‘’
ผู้คุ้มกันพูด
“
พวกเราต้องการช่วยคุณ
‘’
“ เที่ยงคืนใช่ไหม
‘’
ซาเดร็กพุดแล้วเดินอออกไป
ในตอนเที่ยงคืน
มีผู้คุ้มกันสี่คนที่ประตูหน้าของเรือนจำ 888 และมีคนหนึ่งที่ประตูหลัง
ผู้คุ้มกันเปิดประตูให้จากนั้นก็เข้าไปข้างใน พวกเขาลงไปชั้นล่าง
เข้าไปในห้องที่มีขนาดใหญ่ห้องหนึ่งมีนักโทษจำนวนมากนอนอยู่ที่พื้น
เพราะที่นี่ไม่มีเตียงหรือเก้าอี้ เคียและริลล่านั่งอยู่ที่ที่ใกล้กับประตู
“
คุณมีเวลาคุยห้านาที ‘’ ผู้คุ้มกันกระซิบบอก
ผู้คุ้มกันคนต่อไปจะมาตอน 12.15 เคียและริลล่าลุกขึ้นยืน “
สวัสดีผู้บัญชาการ ‘’ พวกเขาพูด ซาเดร็กมองไปที่นักโทษ “ ทำไมพวกเขามาอยู่ที่นี้
‘’
เขาพูดกับซาเดร็กและริลล่า “ พวกเขาอยู่ที่นี้
เพราะว่าโจ๊กไม่ชอบพวกเขา ฉันคุยกับโจ๊กเรื่องฝน เรื่องชั้นโอโซนเทียม
แต่เขาไม่เคยฟัง วันนี้มีใครบางคนบอกฉันเรื่องไฟป่าในแอฟริกา แต่โจ๊กไม่ได้ต้องการจะได้ยินเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้
“
ซาเดร็กหัวเราะด้วยความโกรธเกี้ยว ‘’ และเขาก็ไม่ได้ต้องการได้ยินเรื่องป่าของฉันในออสเตรเลีย
เขาไม่เคยฟังฉันเลย เขามักจะคิดเรื่องดาวอังคารอยู่เสมอ
ที่มันไม่เกี่ยวกับโลกที่สวยงามของเรา
เคียฟังอย่างตั้งใจ
“
ทำให้มันง่ายขึ้นสิ
‘’
“ เขาพูดเสียงเบา
‘’
พูดกับเอได
เอไดต้องการที่จะช่วยเขาสามารถกลับมาจากดวงจันทร์และช่วยคุณได้
“ ไม่มีทาง ‘’ ซาเดร็กพูด “ ฉันโทรหาเขามาตอนบ่าย
เขาเป็นคนดีและต้องช่วย แต่ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือ ฉันจะไปหยุดโจ๊กเอง
ฉันจะฆ่าเขาซะ ‘’
เคียหลับตาลงแป๊ปหนึ่ง
.”ผู้คุ้มกันของโจ๊กมีปืน
พวกเขาฆ่าคุณได้ผู้บัญชาการ ‘’ เขาพูด “คุณต้องการผู้ช่วยไหม
?
‘’ รอเอไดเขาช่วยคุณได้
“ ไม่เคีย ‘’ ซาเดร็กพูดอย่างเบา
“
ฉันไม่ต้องการคนมากกว่านี้
เอไดจะกลับโลกได้หลังจากโลกได้หลังจากโจ๊กตาย หลังจากเมื่อมันตาย
บางทีฉันไม่อยากให้เอไดตายเหมือนกัน
