วันอาทิตย์ที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

Under The Moon

Under The Moon
 
บทที่ 1 ชั้นโอโซนเทียมในปี 2522 ยาน
             บนความสูงห้าร้อยกิโลเมตรเหนือยุโรป ยาน OM-45 ย้ายขึ้นไปทางเหนือ ในห้องหนึ่งที่ด้านหลังยาน เคียจ้องมองตัวเลขบนคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าเขา ได้เวลาสำหรับมื้อค่ำแล้วริลล่าพูด ตัวเลขเปลี่ยนไปเร็วมากและตาของเคียก็ไม่ได้ละไปไหน ริลล่าข้ามไปที่โต๊ะของเธอ เธอเริ่มดูตัวเลขนั้นเช่นกัน เกิดอะไรขึ้นกับดาวเทียมเธอเอ่ยถาม ริลล่าเป็นผู้หญิงสวยอายุเพียง 20 ปี เธอมีผมยาวสีดำและดวงตากลมโต ดาวเทียมไม่ได้ผิดปกติเคียตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา มันเป็นชั้นโอโซนเทียมต่างหากเขาเริ่มจดบันทึกตัวเลขลงในสมุดที่อยู่บนโต๊ะ ทันใดนั้นตัวเลขก็หยุดการเปลี่ยนแปลง เขามองไปที่ริลล่า เหนือยุโรปเขาพูด มันกำลังเกิดขึ้น ชั้นโอโซนเทียมกำลังแตกออก เกิดหลุมที่ตรงกลางชั้นโอโซนเทียมและเรากำลังเจอกับปัญหาใหญ่” “คุณพูดถูก! เราควรจะไปพบกัปตันซีรูในตอนนี้ก่อนมื้อค่ำใช่ไหม?”  เคียยืนขึ้น เขาสูงเกือบสองเมตร ตาและผมของเขาสีดำเข้ม ใช่ มาเถอะพวกเขาไปที่ห้องของกัปตันซีรูโดยทันที พวกเขาไปรอที่หน้าประตู เข้ามากัปตันซีรูพูด  เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กกับใบหน้าที่อ้วนกลม  เข้ามา คุณต้องการเครื่องดื่มไหม?” “ไม่ดีกว่า ขอบคุณครับ. เคียตอบ ผมอยากให้คุณดูตัวเลขเหล่านี้เคียให้กัปตันดูตัวเลข เมื่อกัปตันดูตัวเลขทันใดนั้นหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป ไม่ ไม่น่ะเธอพูด ฉันไม่อยากพูดอะไร มันสายเกินไปและอีกอย่างฉันเหนื่อยนั่งลงและดื่มกันเถอะเคียกับริลล่านั่งลงในห้องของกัปตันเซอรูมีหน้าต่างบานหนึ่ง เคียมองออกไปนอกหน้าต่างบนท้องฟ้าที่มืดดำ เขามองเห็นดวงจันทร์และความสว่างในท้องฟ้าที่มืดดำ ‘’กัปตันเซอรูมันสำคัญมาก ดูตัวเลขพวกนี้สิ โอโซนเทียมกำลังจะ ‘’หยุด ! ’’ กัปตันซูเรอยืนขึ้นและเอามือล้วงกระเป๋าแล้วเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองไปที่ท้องฟ้า ‘’ เมื่อสามร้อยปีก่อนโลกใกล้ถึงกาลอวสาน ‘’ ริลล่าพูด ‘’ มันหยุดลงเพราะชั้นโอโซนเทียมแต่ตอนนี้ท้องฟ้าเหนือยุโรปเราควรจะบอกเรื่องนี้กับผู้บัญชาการโลก กัปตันเซอรูไม่ขยับเขยื้อน ‘’ จำเอไดได้รึเปล่า ? ‘’ หล่อนถามแต่เธอไม่รอฟังคำตอบ ‘’ ฉันเคยอยู่บนยานของเขาเมื่อสองปีก่อนเย็นวันหนึ่งดาวเทียมบอกตัวเลขที่น่าสนใจเกี่ยวกับโอโซนเทียม เรากลับไปที่โลกและเจอกับผู้บัญชาการโลก ‘’ กัปตันเซอรูหยุดพูด ริลล่า
เดีย ‘’ แล้วไงต่อ ? ‘’ เธอถามกัปตันเซอรู ‘’ โจ๊กโกรธมาก ๆ ‘’ กัปตันเซอรูบอก ‘’ ในที่สุดเขาส่งเอไดไปดวงจันทร์ เขาอยู่ที่นั้นตอนนี้ ผู้บัญชาการของอาณานิคมภายใต้ดวงจันทร์ เดียรออยู่ครู่หนึ่ง  ‘’ ผมรู้เรื่องของเอไดแต่เราจำเป็นต้องคุยกับผู้บัญชาการโลกอีกครั้งตัวเลขเหล่านี้มันผิดปกติ ‘’ หน้าของกัปตันเซอรูแดงก่ำ ‘’ คุณไม่เข้าใจฉันจะไปคุยกับโจ๊กเด็ดขาด ครั้งสุดท้าย เขาส่งฉันไปที่ยานที่แอนตารักติก ! มันเป็นยานลำแรกของฉัน ‘’ หลังจากนั้นกัปตันเซอรูเริ่มดื่ม เดียยืนขึ้น ‘’ ขอบคุณครับกัปตัน ‘’ กัปตันเซอรูไม่ได้พุดอะไร เดียและริลล่าออกจากห้องและเดินอย่างช้า ๆ ลงมาข้างล่างยานท้งมืดและเงียบ มันเป็นเวลาแปดนาฬิกาทุกคนอยู่ที่ห้องอาหาร ‘’ เราจะทำอะไรต่อไป ริลล่าถาม ฉันจำเป็นต้องคุยกับเอได ‘’ ตกลง , คุยกับเอไดแต่เขาอยู่ไกลออกไปในนิคมังจากของดวงจันทร์ ‘’ ริลล่าพูด ‘’ ถ้าอย่างนั้นเราไปเยี่ยมผู้บัญชาการซาเดร็กกัน ‘’ ‘’ซาเดร็ก ? ‘’ ‘’ผู้บัญชาการออสเตรเลีย ? เขาเป็นคนมีชื่อเสียง ‘’ ‘’ แน่นอน , เขาเป็นพ่อของเพื่อนฉัน เขาทำงานกับพ่อของฉันที่บลาซิล เมื่อสิบปีที่แล้ว บางทีเขาสามารถช่วยเราได้ ‘’ เดียยิ้ม ‘’ เยี่ยม ! เรากลับไปที่โลกสัปดาห์หน้า ฉันสามารถโทรหาเอไดจากกิซินกานี่ แล้วหลังจากนั้นเราไปออสเตรเลียกัน แต่ตอนนี้ผมหิวแล้วเราไปหาอะไรกินกันเถอะ
 
        บทที 2 เดินทางไปออสเตรเลีย
                ในวันศุกร์หลังจากสามสัปดาห์ในอวกาศ หลังจากเสร็จงาน เดีย และ ริลล่า ออกมาจากยาน  OM – 45 เดียโทรหาเอไดส่วน ริลล่าโทรหาผู้บัญชาการซาเดร็กที่ออสเตรเลีย เช้าวันต่อมาพวกเขาบินไป ซิดนี่ และนั่งแท็กซี่จากสนามบินไปที่ทำงานของผู้ บัญชาการซาเดร็ก ‘’ รอพวกเราที่นี้นะ ‘’ เดียบอกตนขับรถแท็กซี่ เดียและริลล่าเดินที่ประตูที่มีผู้คุ้มกันประมาณสิบคนยืนเฝ้าอยู่ อีกฝั่งหนึ่งของถนนมีรถไปรออยู่ ‘’  ริลล่า OM – 45 ‘’ ริลล่าพูด ‘’ ขอพบผู้บัญชาการซาเดร็กตอน 4.30 . ‘’ ขออนุญาตเรียนถามทางออฟฟิต ‘’ การ์ดพูด ในขณะที่รอเดียเริ่มรู้สึกกระหายน้ำ การ์ดกลับมา ‘’ เสียใจด้วย ‘’ เขาพูด ‘’ ผู้บัญชาการไม่ต้องการพบคุณ ‘’ แต่ผมคุยกับผู้บัญชาการแล้วเมื่อวาน เขาต้องการพบเราตอน 4.30 . .ผู้บัญชาการจะออกจากรถไปภายในสามสิบนาที ‘’ การ์ดพูด ให้เรารอพบเขาที่นี้ได้ไหม ? “ ไม่ ‘’ เสียงการ์ดตะโกน ออกไปซะ ! ‘’ เดียและริลล่ากลับไปที่แท็กซี่ คนขับอยู่ไหน ? ‘’ เดียถาม นั้นไง ! เขากำลังนั่ง ‘’ ริลล่าพูดหลังจากนั้นผู้บัญชาการซาเดร็กออกมาจากประตู เขาตัวสูงมากตาสีฟ้า และมีผมสีขาว มีการล้อมรอบตัวเขา ข้างหน้า  2 คน ข้างหลัง 2  คน พร้อมอาวุธปืน ‘’ เขาอยู่นั้น ริลล่าตะโกน ผู้บัญชาการ ‘’ แล้วเธอก็เริ่มวิ่งไปหาเขา ผู้บัญชาการไม่ได้หยุด การ์ดได้เปิดประตูรถไฟและผู้บัญชาการซอเดร็ก เข้าไปด้านในรถไฟเริ่มเคลื่อนที่อย่างช้า ๆ เดียวิ่งไปที่แท็กซี่ และกระโดดเข้าไปข้างในหลังจากนั้นเขาขับแท็กซี่อย่างเร็ว เมื่อคนขับแท็กซี่เห็นจึงวิ่งตามเขาไป รถไฟเริ่มเคลื่อนที่เร็วขี้น เดียรีบขับแท็กซี่ไปหยุดขวางรถไฟ รถไฟใกล้เข้ามาและหยุดลงใกล้กับแท็กซี่ มีการ์ดคนหนึ่งกระโดดลงมา เดียเปิดประตูและออกมาจากแท็กซี่ ยกมือขึ้น ‘’ การ์ดตะโกนบอก การ์ดสองคนเริ่มทำร้ายเคีย หยุดเดี๋ยวนี๋พาเขาออกจากที่นี้เขาคือผู้บัญชาการซาเด๊ก เคียยืนอยู่ตรงหน้าผู้บัญชาการหลังจากริลล่าได้มาถึง โอ้!นี่เธอใช่ไหม! พ่อของเธอจะโกรธเอาน่ะสิ” “เราต้องการคุยกับคุณผู้บัญชาการริลล่าพูด มันสำคัญมากๆ” “ดีมากฉันกำลังฟังเคียเริ่มพูด สองปีที่แล้วอไดบอกคุณเรื่องหลุมที่ชั้นโอโซนเทียมตนนี้มันแย่กว่าเดิม มันกำลังแตกออกได้โปรดดูตัวเลขและรูปเหล่านี้จากดาวเทียม” “มันสำคัญมากผู้บัญชาการเคียตอบ ในปีนี้โลกกำลังถึงกาลอวสาร” “คุณหยุดรถไฟเพราะเรื่องนี้หรอ?” ผู้บัญชาการซาเด็กถาม สองปีที่แล้วอไดบอกฉันเรื่องโอโซนเทียมต่อมาเขาบอกกับผู้บัญชาการโลกแล้วเกิดอะไรขึ้น? อไดอยู่ไหนละตอนนี้? อาณานิคมของดวงจันทร์ ช่วยชั้นโอโซนเทียมหรอ?” “เราทราบเรื่องราวเกี่ยวกับอไดค่ะผู้บัญชาการริลล่าพูด แต่บางคนต้องคุยกับผู้บัญชาการโลกอีกครั้ง” “ฉันกำลังจะไปคุยกับโจ๊จเรื่องฝน ฉันจะบอกว่าโลกต้องการฝน ฝนไม่ตกตั้งแต่ฤดูหนาวที่แล้วครึ่งหนึ่งของออสเตรเลียไม่มีน้ำต้นไม้กำลังจะตาย เมื่อมี่มีน้ำฝนผักมากมายกำลังจะตาย โจ๊จเข้าใจเรื่องนี้หรือเปล่ารู้!” ผู้บัญชาการเริ่มเดินกลับไปในรถไฟ ย้ายแท็กซี่ออกเขาพูดกับการ์ดของเขา การ์ดคนหนึ่งย้ายแท็กซี่กลบไปบนถนน รถไฟเริ่มเคลื่อนที่ โอเค คนขับแท็กซี่ตะโกนบอก แล้วคุณจะทำอะไรต่อไป? ขับแท็กซี่ของฉันลงน้ำหรอ?” เคียยิ้ม เขาให้เงินบางส่วนในกระเป๋าให้กับคนขับแท็กซี่ คนขับแท็กซี่มองเงินนั้น โอเคๆเขาพูด ที่ไหน กลับไปที่สนามบินใช่ไหม?” เคียจับมือริลล่าไว้ใช่ เขาพูด กลับไปที่คิสานกินีเราจะโทรหาอไดพรุ้งนี่
 
 
บทที่ 3 ผู้บัญชาการโลก
              วัยต่อมาในคิสานกินี่ เคียและริลล่า รอคอยอย่างเงียบๆ อยู่ที่ในออฟฟิตในบ้านของโจ๊จ ทันใดนั้นเองผ้บัญชาการซาเด๊กเข้ามาในออฟฟิตและได้ให้จดหมายกับผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังโต๊ะ เขามองวัยรุ่นสองคนนี้และหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเขา                                                                               คุณอีกแล้วเขาพูดพวกคุณมาทำอะไรที่นี้?”                                                                                เคียยืนขึ้น สวัสดีตอนเช้าครับ ผู้บัญชาการ เราอยู่ที่นี่เพราะพวกเราต้องการพบผู้บัญชาการโลกครับ” “ฉันเจอผู้บัญชาการโลกเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วและคุยกับเขาเรื่องฝน เขากระซิบบอก แต่เขาไม่ฟังกัปตันของคุณซีรู เขาอยู่ที่นี่เมื่อไม่นาน ในตอนเช้าและเขาเริ่มบอกเรื่องหลุมที่อยู่บนชั้นโอโซนเทียมแต่โจ๊จไม่ต้องการฟังเรื่องราวเกี่ยวกับโลกของเรา เขามักพูดเรื่องดาวอังคารอยู่เสมอและในตอนสุดท้าย เขาจะทำลายล้างโลก                                                                                          ช่วยพวกเราด้วยเถอะค่ะได้โปรด!” ริลล่าร้องขอ ไปพบโจ๊จกับพวกเราเถอะ!”                                                            ไม่ซาเด๊กจ้องที่เคียและริลล่าด้วยดวงตาสีฟ้าฉันจะไม่ไปคุยกับโจ๊จอีก และพวกคุณเขาไม่ฟังพวกคุณหรอก ระวังตัวด้วย แล้วโชคดีล่ะ!”                                                                                                 ซาเด๊กเปิดประตูและเดินออกจากห้องไป                                                                                                ริลล่าจ้องเคีย ผู้บัญชาการโลกเป็นคนที่เข้าใจยาก ฉันไม่เข้าใจเขาเลย                                                เคียและริลล่ารอพวกเขารอแล้วรออีกจนใกล้จะ 12 นาฬิกา ผู้คุ้มกัน ออกมาจากออฟฟิต             เข้ามาเขาบอก                                                                                                                            เคียและริลล่าเข้าไปพร้อมกับผู้คุ้นกัน บ้านหลังใหญ่และเก่ากับหน้าต่างบานยักษ์และประตูอีกมากมายผู้คุ้มกันเดินลงไปขั้นล่างและเปิดประตูบานหนึ่งในห้องนั้นไม่มีคนอยู่                                 รอที่นี่แหละ ผู้คุ้มกันพูดและเดินออกไป  เคียและริลล่านั่งลงบนเก้าอี้สีเขียวดำที่ดุแพงมาก และดอกไม้ราคาแพงที่อยู่บนโต๊ะ ห้อนี้ไม่มีหน้าต่างทันใดนั้นประตูเปิดออกมีผู้หญิงรูปร่างสูงใหญ่เข้ามา หล่อนมีผมสีแดงยาวสีฟ้าราคาแพงหล่อนอุ้มแมวตัวหนึ่ง แมวที่สีดำครั้งตัวแลสีขาวครึ่งตัว                                  ทำไมพวกคุณถึงอยู่ที่นี้? ทำไมถึงต้องการพบผู้บัญชาการโลก?”หล่อนเอ่ยถาม                                  ริลล่าลุกขึ้นยืน เป็นอย่างไรบ้างค่ะ?” “เราต้องการคุยกับผู้บัญชาการโลกเกี่ยวกับชั้นโอโวนเทียมเรารู้ตัวเลใหม่จากดาวเทียมค่ะ หน้าของเบลแดงก่ำ ชั้นโอโซนเทียมหรอ! ผู้บัญชาการโลกเขารู้เรื่องโอโซนเทียมและเขาเป็นคนดีที่สุด                                                                   ขอโทษนะครับเคียพูดเสียงเบา”“พวกเราต้องการจะช่วยผู้บัญชาการโลก                              เบลเริ่มหัวเราะช่วยหรอ? คุณนั้นหรอเบลกระโดดลงมาแล้วเดินทั่วห้องพวกคุณจะช่วยอย่างไร? ทำไมถึงไม่เข้าใจ? ฟังน่ะผู้บัญชาการโลกกำลังทำงานอยู่บนยานอวกาศบนดาวอังคาร มันยากและแพงมากแมวกระโดดขึ้นบนเก้าอี้ของริลล่า และมองเธอด้วยตาสีเหลือง .สองปีที่แล้ว อไดต้องการเงินสำหรับโอโซนเทียม และผู้บัญชาการโลกส่งเขาไปที่บริวารของดวงจันทร์ ตอนนี้พวกคุณมาพูดเรื่องนี้ คุณต้องการไปอยู่บนดวงจันทร์ด้วยใช่ไหม                                                                                              ประตูเปิดออกอีกครั้ง และการ์ดเข้ามา ขออภัยครับ ตนนี้ผู้บัญชาการโลกพร้อมแล้วครับ               เบลยืนขึ้น คุณสามารถพบเขาตอนนี้หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่พวกคุณจะต้องเสียใจ           การ์ดเปิดประตูบานที่ต่างออกไป เบลและแมวเข้าไปในห้องที่ดูดีมีราคา เก้าอี้และโต๊ะดูเก่ามาก ริลลาและเคยตามเข้าไป ในห้องนี้ไม่มีหน้าต่างแต่มีรูปภาพมากมาย คนนั้นคือ โจ๊กผู้ที่รวยที่สุดและเลวที่สุดบนโลกเขมีรูปร่างสูงใหญ่และไม่ค่อยผอมมากนัก เขานั่งอยู่หลังเก้าอี้ตัวใหญ่และโทรทัศน์และคอมพิวเตอร์อีก 3 ตัวกับโทรศัพท์อีก 5 เครื่องเจาจ้องหน้าจอและไม่มองที่เคียกับริลล่าเลย การ์ดสองคนที่ถือปืนอยู่ข้างหลังเขาและและอีกมากมายยืนอยู่ใกล้ประตู               พวกเขาอยู่นี้แล้วค่ะเบลพูดพวกเขาต้องการพูดเรื่องชั้นโอโซนพบ แน่นอนไม่มีใครเข้าใจเรื่องดาวอังคาร ไม่เป็นไร’’ “ ไม่เป็นไร ‘’ โจ๊กพูดอย่างเร็ว เขามองไปที่ริลล่าและเคีย ดวงตาสีเขียวและเยือกเย็น ฉันรู้เรื่องเกี่ยวกับเธอทั้งสองคน ‘’ เขาพูด กัปตันของคุณบอกเรื่องคุณกับฉัน พวกคุณโด่งดังมาก เด็กทั้งสองคน คุณต้องการจะช่วยโลกใช่ไหม ? แมวกระโดดขึ้นบนโต๊ะ และนั่งลงตรงหน้าโทรทัศน์
            ใช่ครับผู้บัญชาการ ‘’ เคียเริ่มพูด ชั้นโอโซนเทียมกับกำลังแตก ‘’
            เมื่อไหร่ ‘’ “ คืนนี้ ‘’  พรุ่งนี้ ‘’ โจ๊กพูดอย่างฉุนเฉียว ฉันฟังเรื่องนี้มาเมื่อสองปีทึ่แล้วจากเอได ทุกคนมาที่นี้เพราะต้องการเงิน เงินเพื่อซื้อโอโซนเทียม เงินเพื่อนฝน เงินเพื่อบริวารของดวงจันทร์ แต่ฉันเป็นผู้บัญชาการโลกแล้ว นายละเป็นใคร ฉันรู้เรื่องโอโซนเทียม มันยังดีสำหรับอีกร้อยปี
            แต่ดาวเทียม ‘’ เคียเริ่มอีกครั้ง
            หุบปาก ‘’ โจ๊กตะโกน ฉันเป็นผู้บัญชาการโลก ฉันจะไม่ให้เงินเพื่อซื้อโอโซนเทียม หรือเพื่อฝน หรือ ดวงจันทร์ ! ‘’ โจ๊ก มองที่ผู้คุ้มกันที่ยืนบริเวณประตู เอาพวกเขาออกไปซะ ฉันไม่ต้องการฟังพวกเขาพูด  ผู้คุ้มกันเดินเข้ามาข้างหลังเคยและริลล่า เบลเริ่มหัวเราะ ลาก่อนนะ ! ‘’ หล่อนพูด พวกเธอไม่ได้ไปอยู่บนดวงจันทร์ พวกคุณกำลังไปที่คุก คุณสามารถพูดเรื่องหลุมบนชั้นโอโซนได้ที่นั้น
 
4. เรือนจำ 888
        ผู้บัญชาการซาเดร็กพักอยู่ในห้องของโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในดิแซนกะนี่ ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงโทรทัศน์ดังขึ้น
            ผู้บัญชาการใช่ไหม ? ‘’ ใครบางคนพูดอย่างเร็ว ผู้ชายและผู้หญิงจากยาน OM-45 ในเรือนจำ 888 โทรศัพท์ดับไป ซาเดร็กวางโทรศัพท์ลง ; เขาลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไป
        เรือนจำ 888 เป็นอาคารที่ใหญ่ไม่มีหน้าต่าง ซึ่งอยู่ใกล้กับบ้านของโจ๊ก ที่บริเวณประตูมีผู้คุ้มกันอยู่จำนวนมากและขบวนผู้คุ้มกันอีกมากมายที่หลังอาคารซึ่งผู้คุมทุกคนล้วนถือปืนทุกคน ผู้บัญชาการซาเดร็ก ฉันต้องการมาเยี่ยมใครบางคน ฉันคือผู้บัญชาการซาเดร็ก ‘’ “ ขออภัยครับ ‘’ ผู้คุ้มกันพูด ‘’ เราไม่สามารถเปิดประตูได้ ไม่มีใครเข้าไปได้ถ้าไม่มีจดหมายจากผู้บัญชาการโลก ‘’  ไม่เป็นไร ‘’ ซาเดร็กพูดแล้วเดินตามถนนผ่านผู้คุ้มกันไป ผู้คุ้มกันวิ่งตามเขามา ขออภัยครับผู้บัญชาการ ‘’ เขาพูดอย่างเร็ว
โปรดกลับมาคืนนี้ เราสามารถเปิดประตูด้านหลังได้ตอนเที่ยงคืนครับ คุณสามารถพบคนสองคนจากยาน OM-45 ซาเดร็กจ้องผู้คุ้มกัน หัวหน้านายจะฆ่านายแน่ ‘’ ผู้คุ้มกันยิ้ม หัวหน้าของผมโทรมาหาเรื่องคนสองคนที่มาจากยาน OM-45 เขาเป็นพี่ชายของกัปตันซูรู
            มันไม่ได้สำคัญอะไร ‘’ ผู้คุ้มกันพูด พวกเราต้องการช่วยคุณ ‘’
        เที่ยงคืนใช่ไหม ‘’ ซาเดร็กพุดแล้วเดินอออกไป
            ในตอนเที่ยงคืน มีผู้คุ้มกันสี่คนที่ประตูหน้าของเรือนจำ 888 และมีคนหนึ่งที่ประตูหลัง ผู้คุ้มกันเปิดประตูให้จากนั้นก็เข้าไปข้างใน พวกเขาลงไปชั้นล่าง เข้าไปในห้องที่มีขนาดใหญ่ห้องหนึ่งมีนักโทษจำนวนมากนอนอยู่ที่พื้น เพราะที่นี่ไม่มีเตียงหรือเก้าอี้ เคียและริลล่านั่งอยู่ที่ที่ใกล้กับประตู
            คุณมีเวลาคุยห้านาที ‘’ ผู้คุ้มกันกระซิบบอก ผู้คุ้มกันคนต่อไปจะมาตอน 12.15 เคียและริลล่าลุกขึ้นยืน สวัสดีผู้บัญชาการ ‘’ พวกเขาพูด ซาเดร็กมองไปที่นักโทษ ทำไมพวกเขามาอยู่ที่นี้ ‘’ เขาพูดกับซาเดร็กและริลล่า พวกเขาอยู่ที่นี้ เพราะว่าโจ๊กไม่ชอบพวกเขา ฉันคุยกับโจ๊กเรื่องฝน เรื่องชั้นโอโซนเทียม แต่เขาไม่เคยฟัง วันนี้มีใครบางคนบอกฉันเรื่องไฟป่าในแอฟริกา แต่โจ๊กไม่ได้ต้องการจะได้ยินเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ ซาเดร็กหัวเราะด้วยความโกรธเกี้ยว ‘’  และเขาก็ไม่ได้ต้องการได้ยินเรื่องป่าของฉันในออสเตรเลีย เขาไม่เคยฟังฉันเลย เขามักจะคิดเรื่องดาวอังคารอยู่เสมอ ที่มันไม่เกี่ยวกับโลกที่สวยงามของเรา
            เคียฟังอย่างตั้งใจ ทำให้มันง่ายขึ้นสิ ‘’ “ เขาพูดเสียงเบา ‘’ พูดกับเอได เอไดต้องการที่จะช่วยเขาสามารถกลับมาจากดวงจันทร์และช่วยคุณได้
            ไม่มีทาง ‘’ ซาเดร็กพูด ฉันโทรหาเขามาตอนบ่าย เขาเป็นคนดีและต้องช่วย แต่ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือ ฉันจะไปหยุดโจ๊กเอง ฉันจะฆ่าเขาซะ ‘’
        เคียหลับตาลงแป๊ปหนึ่ง .ผู้คุ้มกันของโจ๊กมีปืน พวกเขาฆ่าคุณได้ผู้บัญชาการ ‘’ เขาพูด คุณต้องการผู้ช่วยไหม ? ‘’ รอเอไดเขาช่วยคุณได้    
        ไม่เคีย ‘’ ซาเดร็กพูดอย่างเบา ฉันไม่ต้องการคนมากกว่านี้ เอไดจะกลับโลกได้หลังจากโลกได้หลังจากโจ๊กตาย หลังจากเมื่อมันตาย บางทีฉันไม่อยากให้เอไดตายเหมือนกัน  
 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น